Diwali - goed boven kwaad

Inmiddels is er alweer meer dan een week verstreken. India begint steeds meer te wennen maar tegelijkertijd wordt het moeilijker om het land te begrijpen. De westerse mentaliteit en cultuur is voor ons diep geworteld: gestructureerd, schoon,  leefbaar, normaal en realistisch. Met deze achtergrond zal een wereld als India altijd blijven fascineren. Het blijft daarom een observatie, observaties vanuit een westerse bril. Ik ben blij dat op onze planeet verschillende werelden bestaan. Werelden die in de 21ste eeuw  steeds sneller en meer door elkaar worden beinvloed. Echter op zekerehoogte zullen gewoontes en cultuur resistent zijn tegen deze ‘verwestering’. De vrouwen hier zullen niet gauw (nooit) een zwart of grijz t-shit dragen. Alle vrouwen uit elke kaste dragen mooien en kleurijkere kleding. Dit is zeker op een mening gebaseerd. Maar ondanks de chaos, de vieze straten en armoede stralen de kleuren zoveel leven uit.
Ik heb een domino’s pizzaria gezien en een macDonalds. Beide voorbeelden van verwestering. De meeste mensen die ik hier op school spreek, kinderen, docenten en ouders komen daar echter nauwelijks. Eigen keuken en eigen gebruiken gaat denk ik boven alles. Net als een lekkere, wellicht iets wat saaie, hollandse maaltijd; aardappels, groenten en vis/vlees/vega-ding... oja met appelmoes.

De kamer waar ik verblijf heeft uitzicht over een mooie fly-over en snelweg. Een televisie is niets bij dit uitzicht. Koeien die de weg versperren en nog net niet hun behoefte op de motorkap leggen van de wachtende auto. Koeien die brutaal voorang nemen en totaal niets aantrekken van het verkeer dat hiervoor bijna de fly-over uitvliegt. Deze dieren zijn zo gewend aan het verkeer het is bijzonder. Niet alleen de koeien zijn brutaal. Een afslag missen dat is hier geen probleem. De “keerom” van de TomTom moet worden aangepast... “rij achteruit”.... op de snelweg en zorg dat je geen andere auto’s raakt . Tijdsparend is het zeker. Regels zijn er volgens mij niet. Chaos en veel file zijn het gevolg. Het voelt soms wel als gestructureerde chaos.

Er wordt gewerkt aan verbetering van het openbaarvervoer. Er komt een metrolijn door de stad tot en met het vliegveld. Dit is een grote onderneming. De stad is namelijk erg dichtbevolkt. Sommige huizen moeten worden gesloopt... Maar een metrolijn is zeker hier geen overbodige luxe. Wanneer het klaar is weet niemand. Misschien ook wel beter dan bouw deadlines die bijna nooit haalbaar zijn.

Deze week zijn we naar een andere Campus geweest. Deze campus ligt aan de rand van de stad. Het grenst aan het platteland, de rijstvelden. De geur had ik gemist. De schonere lucht met een vleugje mest was voor mijn lichaam herkenbaar en werd goed ontvangen. Wat anders dan de smog in de stad. Hoe verder van de stadskern hoe groter de huizen. Gated Communites met bewakers. Hier leven de rijkere van de samenleving. Veilig en schoon achter een muur. Terwijl je een paar seconde terug nog mensen op straat ziet liggen. Ook dode honden bepaalde onderweg het straatbeeld; voor kraaien echter een goede maaltijd. Kijkend naar de vretende kraaien op het dode magere lichaam van de hond, probeer ik de natuur te zien. Natuur waar dood en leven elkaar in balans houden. 

Eenmaal aangekomen bij de school ziet het er inderdaad erg nieuw en modern uit. Zelf geef ik les op de oudste Campus die zeker hier en daar een likje verf kan gebruiken. Chennai groeit snel. Er worden veel appartementen gebouwd en flat complexen. Deze zijn echter niet voor de armere, de rijkere trekken uit de oude kern van de stad naar de rand van de stad. Daar waar de lucht schoner is en het uizicht beter. Terwijl de armere en nieuwkomers zich vestigen in de binnenstad. Daar waar de bedrijven en winkels zijn. Mogelijkheid tot werk en inkomen. De stad is zichtbaar aan het veranderen door de gevolgen van urbanisatie en suburbanisatie.

De leerlingen hebben allemaal een eigen verhaal. De een heftiger dan de ander maar een verhaal is er zeker. Net als de leerlingen in Nederland. Elke leerling is ook anders en leert anders. Tijdens het lesgeven probeer ik opdrachten uit waarbij meer gevraagd wordt van de leerling. Niet alleen het reproduceren van kennis maar veel meer het toepassen daarvan. Verschillende opdrachten heb ik uitgetest. De ene klas staat ermeer voor open dan de ander maar de opdracht wordt wel uitgevoerd. De laatste les ging over “human resources”  waar de groei en spreiding van de bevolking wordt behandeld. Het aardrijkskunde boek behandeld tegen al mijn verwachtingen het probleem van de groeiende stad. De slum bevolking die elke dag groeit. Deze les heb ik gebruikt om de leerlingen zelf een mening te laten vormen omtrent het probleem. Met gebruik van een discussie werkvorm. Ik merk dat wanneer ik iets anders vraag dan feiten leerlingen snel in de stress schieten. Inzicht en toepassen van de feiten is moeilijker maar wel erg nuttig. Wanneer ik aangeef dat ze de feiten kunnen gebruiken om een goede mening te vormen en een mening niet fout is gaan de leerlingen ijverig aan het schrijven. Elke leerling is geconcentreerd bezig. Als de school niet in de stad zou staan zou je een spelt kunnen laten vallen en die horen.  Ik ben er nog steeds niet aan gewend dat de leerlingen hier direct of sneller luisteren. Af en toe probeer ik een grapje te maken of wat geks te zeggen. Gelukkig nu we elkaar wat beter kennen begint het los te komen. Laat die orde problemen maar komen ik mis ze! (of toch niet... )

Diwali is een van de belangrijkste feesten binnen het Hindoeisme. Het feest is ontstaan in India wat het naast een religieus feest ook een nationaal feest maakt. Bijna iedereen viert het maar de manier verschilt per staat en familie. Er zijn totaal  5 dagen voor dit feest. Verweg te vergelijken met kerst, kerstavond, eerste en tweede kerstdag (derde voor de echte liefhebbers). Voor elke familie is een van die dagen echter het belangrijkst. Het feest is elk jaar in de maand oktober of november. De precieze datum is afhankelijk van de dag van de ‘nieuwe maan’... (binnen de vele verhalen van het Hindoeisme). De naam Diwali komt oorspronkelijk van het Sanskriet dipavali. Dit betekend een rij lichtjes. In het kort wordt met Diwali de overwining van het goed over kwaad gevierd. Goed in dit geval het licht en kwaad het donker. Elke dag van het feest heeft een andere betekenis. Maar elk verhaal gaat over de overwinning van goed boven kwaad. De nadruk ligt dus ook op het verwelkomen van de goede goden in je huis.

Voor Diwali waren uitgenodigd bij een docent thuis, waar we ook al eerder zijn geweest. Het voelde wederom als thuis komen. Prachtige tekeningen voor de deur. Bij aankomst moest ik gelijk meekomen om letterlijk gewikkeld te worden een traditionele sari. Voor het eerst sinds tijden werd ik door iemand anders aangekleed. Goude oorbellen, kettingen en een blauw roze sari. Ik voelde me een princes. Na het omkleden werden de traditionele olie lampjes (dipa) aangestoken. Op de tekeningen buiten werden de kaarsjes in een vast patroon neergezet. Ook ik moest helpen. De dochter van de docent is erg precies en zorgde dat de kaarsjes waar ze moesten. De voordeur werd de hele avond open gehouden om de goede krachten die het licht brengen naar binnen te halen. Het hele ritueel zat vol met rust en licht, wat opzich al een fijne ervaring is.  De dochter van de docent is erg precies en zorgde dat de kaarsjes echt goed stonden. Terwijl de vrouwen bezig waren zaten de mannen op de bank. Niet heel veel anders dan bij ons dus.;) Na het lichtjes ritueel werden de mannen ‘wakker’. Want dan is het tijd voor het vuurwerk. Omdat het begon te regenen hebben we eerst wat heerlijke Indiase hapjes gegeten. Eenmaal buiten stond de straat blank van de rook. Dit festival zorgt niet voor een verbetering van het al aanwezige smog probleem. Maar dit is bijzaak want de Indiase vuurpijlen komen tevoorschijn. Echt vuurwerk dus. De stroom is uitgevallen in de wijk dus nog meer reden om met de vuurpijlen de donkere stad te verlichten. De dochter van de familie was erg verlegen tot dat we erachter kwamen dat we beide bang zijn voor de knallen. Toen begon ze te praten. Terwijl ik naar haar luisterde en genoot van haar mooie ogen en goede Engels vergaten we beide de harde knallen. Happy Diwali!